Gecenin Kuyusunda
Re. Defteri / 16.07.2010
gece saat bir otuz
terasa çıktım gülleri kesip budadım
birini kızıma verdim birini annesine
birini -kesmediğim- kendime
kendime ve hayallerime verdim
yaşam bir gül olmalı aslında
işte böyle olmalı yaşam esrik
kaçmak kendine, sığınmak
yaşamak için bilinmez bir arada
niye sığmıyorum gövdeme
niye hayallerim yetişmiyor
zihnimin ufuklarının ötesine
belki kuruttuğum güller kurtarır
-niye yapacaksalar bunu-
belki ufuk yaratır, belki
gökkuşağının altından geçirip
çıkarım kendimden öteye
değişirim, kimliğimden
başka bir kimliğe
gece saat bir kırk beş
düşüyorum gecenin kuyusuna
Latest posts by edebiyatkafe (see all)
- Toz, Toprak İçinde - Nisan 28, 2024
- Dava - Kasım 5, 2023
- Şiir: Tembel Fıkra - Eylül 10, 2023