Sözcüklerim esas duruşta sivil| Hâkim abi esastan küsülmek üzere Şiire yaslanmışım onu görüşecek Bulutlara üflemişim uzakları Diktatörün biri yoldan geçer diyerek

deniz bitti ipi eskitti mermer gösterişli cesetler bıraktı geride zihni körelmiş tohumlar dilimde tercümeye muhtaç sözcükler

Bütün tonlarıyla nefesini soluyorum Ne zaman görsem rüyamda bile Bir uçağın piste değiyor tekerleri Ben içindeki yolcu oluyorum

savrulduğumuz şarampol yukarılarda bir yerde olmalı, işte parlıyor orada yırtık bariyerler yoldan çıktı bu birliktelik 

bu şehri kapımın önüne kim bıraktı yine? jartiyer, sigara, çiklet ve ağdalı küfürler kalmamış güzelliği pejmürde ve dahi müptezel

İşlenmemiş suçlara dönüşür Tam da bu kar aydınlığında Camların gerçeğini Perdeler anlamaz

... Ihlamur kokulu dar sokaklar Bitiyordu kıyısında denizin Sen hep düşümde

... camlarımda rüzgâr, içim pür neşe uçarcasına yokuşlardan ovalara: pat-a pata pat-a pata pat-a pata…

Durgun su yalnızlığı Birikmiş günlerden akamadığım Çatlayan dudaklarında toprağın Dara çekilmişim

yoruldum içimdeki çocuğun sesini dinlemekten bedenim pişmanlıkların yuvası kalbi durmuş olmalı yavru kaplumbağanın