Ekrandaki Kâğıt Sesi

Re. Defteri / 09.09.2009, saat 15.20

Popüler bir şarkıcının şu sözleri ilgimi çekti:

“Ben toplumsal bir figürüm onun için (Araba durunca yanına gelip Mushaf satmaya çalışan adam). Balonlaştırıyorlar bizi. İçini tam dolduramıyoruz. (…) Ben, daha çok, konserime gelen, albümlerimi alan inşalar tanısın beni istiyorum.”

Konuya böyle bakışı hoşuma gitti şarkıcı-sanatçının. Düzen, kimilerini balonlaştırıyor, doğru; bu yolla işletiyor sistemini. Sanatçı-şarkıcının kişiliğini güzel yansıtıyor sözleri.

Kendim için ise hep tersini düşünmüşümdür -kuşkusuz böyle düşünen başkaları da var, hem de çok-. Birikimim, düşüncelerim, duygularım ve yazdıklarımla hep olduğumun çok altında bilindiğimi, algılandığımı var saymışımdır.

Kimilerini olduğunun altında, kimilerini de olduğunun üstünde görüyoruz. Kimini balonlaştırıyoruz, kimilerini o balonun içindeki bir kum tanesi yapıyoruz.

Yaşam böyle. Her iki durumdan da rahatsız ya da memnun olan var elbette. Durumunu bilinçle değerlendiren, kendini olduğu gibi kabul eden ise, sanırım çok az.

Düşüncelerimi derinleştiremedim, hatta yeterince anlatamadım; konuyu değiştiriyorum…

Ne kadar hızlı değişiyor dünya. Kalktığımda televizyonu açtığımda, ekran-gazeteden söz ediyordu biri. Her gazetenin sayfasının ekranda olduğu gibi görünüp okunacağını, gazetenin sayfalarını bir el hareketi ve kâğıt sesiyle açılışı gibi ekranı değiştirebileceğimizi söyledi diğer konuşmacı. Sahicilik duygusu vermek için, kâğıt sesinin eklenebileceğini monitöre.

Gazetenin birini okudum, diğerini de okuyup oturacağım masaya birazdan. Akşam maçları izleyeceğim televizyondan.

*

“Bu kez Trabzon’un ‘Broos’u öttü.” Hugo Broos, Trabzonspor’un Belçikalı teknik direktörü. Maç, Sivasspor’la. Sivas’ın horozu suskun.

Spor dilimiz ne kadar da zengin, renkli oluyor bazen.. Bir olasılık, dünya da böyle. Bu konuda yapılmış akademik bir çalışma var mı acaba? Çok merak ettim şimdi.